پاي درس مولانا(6):اناالحق، هوالحق،اناالعبد / خبر آنلاين

-پاي درس مولانا(6):اناالحق، هوالحق،اناالعبد
در فيه مافيه مي فرمايد:چنان كه منصور را چون دوستي حق به نهايت رسيد،دشمن خود شد و خود را نيست گردانيد.گفت ،اناالحق يعني من فنا گشتم حق ماند و بس و اين به غايت تواضع است و نهايت بندگي ست. يعني اوست و بس. دعوي و تكبر آن باشد كه گويي تو خدايي و من بنده.پس هستي خود را نيز اثبات كرده باشي.پس دويي لازم آيد و اين نيز كه مي گويي هوالحق هم دويي ست.زيرا كه تا انا نباشد هو ممكن نشود.پس حق گفت اناالحق.چون غير او موجودي نبود و منصور فنا شده بود،آن سخن حق بود......پيش تو دو انا نمي گنجد.تو انا مي گويي و او انا.يا تو بمير پيش او،يا او پيش تو بميرد،تا دويي نمان