سلاح من، يادگار پدر / کيهان

-سلاح من، يادگار پدر
پدر تير خورده بود و به سختي نفس مي كشيد. پسرش او را به زحمت به گوشه اي برد. بر سر پدر نشست. نمي دانست چه كند. نه آبي بود كه عطش پدر را ببرد و نه غذايي كه رمقي ببخشد. صورت پدر از فرط درد غرق در عرق شده بود.

پدر گفت: پسرم، اينجا چه مي بيني؟ پسر سرش را به اطراف چرخاند. با لحني بغض آلود به پدرش گفت: ويرانه. پدر با زحمت فراوان بار ديگر گفت: پسرم زير اين ويرانه ها چيست؟ بغض پسر تركيد و با گريه گفت: اجساد هموطنانم. پدر گفت: چه چيز هموطنانت را احاطه كرده؟ پسر كه ديگر صورتش پر از اشك شده بود و اشكها از روي گونه هايش جاري مي شد و از زير چانه اش روي خاك مي افتاد، گ