-شيخ مصلح الدين سعدي شيرازي
من باغبان دو باغ هميشه تازه و شادابم؛ دو باغ كه شكوفهها و گلهاي رنگارنگ و خوش عطر و بوي آن از جنس شعر و داستاناند. باغهايي به نام گلستان و بوستان كه رايحه آن در سراسر جهان پخش و احساس شده است، از جمله در شهر نيويورك و ساختمان سازمان ملل كه دو بيت از شعرهايم به شرح زير بر سر درش نقش بسته است:
بني آدم اعضاي يك پيكرند
كه در آفرينش ز يك گوهرند
چو عضوي به درد آورد روزگار