راضي ام به رضاي خدا / ايرنا

-راضي ام به رضاي خدا
بنفشه سام گيس

مادران جنگ، اگر پاي صحبت شان بنشيني، حرف بسيار دارند. خاطراتي از عزيزترين عزيزشان كه امروز به هيئت استخواني، در گوري خفته يا كه آنقدر بي نام و نشان است كه مزاري هم ندارد براي گريستن. آنچه در پي مي آيد خاطره يكي از مادران جنگ است كه ظرف 27 سال گذشته ندانسته كه سركدام مزار و در كدامين خاك بايد به سوگ فرزند از دست رفته اش بنشيند؛ «پسر من 26 ساله بود. تك فرزند بود. نه پسري دارم و نه دختري. از سال 56 و پيش از آمدن امام، به عنوان نيروي داوطلب فعال بود. جنگ كه آغاز شد به عنوان بسيجي ثبت نام كرد. گردنبندي به گردن داشت. وقتي مي آمد خانه مي گفتم «اين