حرف‌هاي خودماني / همشهری

-حرف‌هاي خودماني
اجتماع- ما كه هرچه صبر كرديم كسي نيومد با ما گفت و گو كنه. هشت سال دندون رو جيگر گذاشتيم

و فروتنانه كار كرديم، دريغ از يه گپ و گفت كوچول موچول. اين جوري شد كه تصميم گرفتيم براي سالگرد دوچرخه خودمون واسه خودمون نوشابه باز كنيم و با خودمون گفت و گو كنيم. البته ما خيلي زياديم. خيلي زيادتر از ايني كه اينجا مي بينين. بعضي از همكار ها هستند كه مرتب مطلب دارند، ولي اسمشان اينجا نيست. اگر هم مي‌خواين بدونين كي به كيه و كي چه كاره اس، سري به شناسنامه دوچرخه كه تو صفحه دو چاپ شده بزنين؛ بعضي از اسم ها اونجا هست. كاشكي مي‌شد همه با هم گفت و گو كنن ولي به خاطر كمبود جا