-اي كاش ديوارها مي توانستند گريه كنند
تهران - حيات
سلام. من ديوار هستم. ديوار شهر، ديواري كه شاهد روزهاي خوشي و ناخوشي مردم شهر و كشورم بوده ام. هنوز جاي دستان خوني شهيدان ميدان ژاله را احساس مي كنم و افتخار مي كنم كه روزي با رنگهايي دوست بوده ام كه با رقص دستان مجاهدي آغاز انقلابي اسلامي را رقم زد و به عشق آن دوران تا توانستم يادگاري هاي اين انقلاب را نگاه داشتم. آن روزها هر كس هر حرفي را مي خواست بزند با من در ميان مي گ