-روي ماه داستان را ببوس!
اين گزاره يا قضيه را ميتوان منطقي انگاشت كه: به دشواري ميتوانيم از چشمانداز فضاي واحد حاكم بر آثار يك نويسنده صحبت كنيم. اين دشواري در فرض داستاننويس بودن نويسنده مشكلتر ميشود، چرا كه داستان در عين فضا داشتن و فضامندي، بيفضاست: هر بار يك فضا را ترسيم ميكند و هر لحظه ميتواند از آن فضا بگذرد و حتي آن را به صورتي بيرحمانه و به شكلي خشن نابودكند. يكي از ملاكهاي داستان اصولا همين است كه چرخشهايي سريع را تجربه مي