-نگاهي به سه دوره تحولات تئاتر در ايران

تئاتر ايراني از همان بدو ورود تئاتر فرنگي به ايران مدنظر روشنفكران و نويسندگانمان بوده است. يعني آن چه فتحعلي آخوندزاده و ميرزاآقا تبريزي مينويسد با آن كه هنوز به شكل و جايگاه مستقل نرسيده اما داستان و آدمها دلالت بر ايراني بودن اين متنها ميكند. پس از آن هم متون مولير و شكسپير و ديگران به شيوه آداپتاسيون مناطق با حال و هواي مردم ايران بازنويسي و تنظيم ميشوند. يعني هنوز هم تئاتر ايراني به معناي واقعي