حبابی در سراب | رکسانا طاهری / فان پاتوق

- یکی از روزهای شلوغ و پرهیجان بعد از تعطیلات نوروز بود. سوزی ملایم به صورتم می خورد و با دوتا ا ز دوستانم که درحال وراجی بودند. با قدمهایی آرام و بی صدا به سوی دبیرستان می رفتم. بزودی امتحانات آخر سال شروع می شد و بشدت دلهره داشتم . بخوبی می دانستم من تنهاامیدمادرم هستم و اگر به دانشگاه راه پیدا نکنم، ضربه ای جبران ناپذیر بر او وارد خواهد شد . سالها بود زندگی اش را وقف من کرده بود تا شاهد موفقیتم باشد و اگر موفق به قبولی در دانشگاه نمی شدم، دیگر چطور در چشمانش نگاه می کردم؟ در طول عمی نه چندان درازش به اندازه ی کافی تحقیرشده بود. و بی سروسامانی من دیگر برایش قابل هضم نبود. سالها بود در گوشم ز