هيجانات از ديدگاه مولانا / آفرينش

-هيجانات از ديدگاه مولانا
7- آورديم كه عشق به خورشيدي مي ماند كه اگر پرتو آن بريزيد افتد او را بايزيد كند و اگر شيطان جرعه اي از اين باده بنوشد در دم جبرئيل گردد . عشق غذاي جان است آنهم غذايي كه حق سفره آنرا گسترده است و عاشق در حقيقت ميهمان خداوند است, بدين سبب بديهي است كه او هرگز در پي خواب و خور اين جهاني نخواهد بود و البته اگر از خواب و خور بيرون نيامده باشد به حيات و جاودانگي عشق دست نيافته است . چگونه كسي كه ديدن محبوب دين و آئين اوست مي تواند به خواب و خوراك بيانديشد؟
تا آمدي اندر برم شد كفر و ايمان چاكرم
اي ديدن تو دين من وي روي تو ايمان من
بي پا و بي سركردي مر