اي روح تشنه آرام بگير / فان پاتوق

- ای روح تشنه، آرام بگیر
بگذار بیاد بیاورم....

در کجای زمان بود؟
آن هنگام که فرمان هست جاری گشت و
با میخهای دعا ، صلیب هستی بر دوشم ثبات یافت
و من خمیده و خونین آمدم .
آمدنم را دنیا دنیا خندیدند ، آمدنم را دریا دریا گریستم .

ای روح تشنه آرام بگیر
بگذار بیاد بیاورم...

آن هنگام که بیهودگی خویش را دریافتم
که همچون "سیزیف" هر روز سنگ زندگی را
از دره به قله ی کوه می کشاندم و هر شام دوباره
به دره پرتاب می کردم و هر روز دوباره
و هر شام دوباره...
دوباره های تلخ بیهودگی .....
آری آن زمان بود ک