"از دوست داشتن" فروغ / فان پاتوق

- امشب از آسمان دیده ي تو
روی شعرم ستاره می بارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه هایم جرقه میکارد
شعر دیوانه ي تب آلودم
شرمگین از شیار خواهش ها
پیکرش را
دوباره می سوزد
عطش جاودان آتش ها
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
از سیاهی چرا حذر کردن
شب پر از قطره های الماس است
آنچه از شب به جای می ماند
عطر سکر آور گل یاس است
آه بگذار گم شوم در تو
کس نیابد ز من نشانه ي من
روح سوزان آه مرطوب من
بوزد بر تن ترانه ي من
آه بگذار