سنگلاخ های انتظار / فان پاتوق

- پیرمرد در گوشه ی سالن ،روی نیمکت،آرام نشسته بود.نیمکت های پشت سرهم،سالن انتظارپرواز را تداعی می کرد.انعکاس صداها ی درهم وبرهم اورا کلافه کرده بود. ولی از قیافه ی او هیچ چیز را نمی شد فهمید.هر چند دیوارهای بتونی نگاه اورا سد می کرد، ولی نگاه او به نقطه ی نامعلومی خیره شده بود.شاید تصویر کوه های وخنکای نسیمی که ازمیان گل های انار وباغ نارنج می گذشت مشام او را نوازش می داد. خودرا درمیان سنگلاخ های دامنه کوه رها کرده بود.رقص گلهای بابونه وصدای شرشر چشمه که باناز خود را از میان سنگ هاعبور می داد اورابه وجد می آورد.نمی دانست قدم ها را کجا می گذارد.باتمام وجود دامنه کوه را طی می کرد.آرام مثل خواب.