طعم شيرين روزها بودن با شفيعى كدكنى / حيات نو

-طعم شيرين روزها بودن با شفيعى كدكنى
فرزاد زاد محسن - 1- طبقه سوم بود يا چهارم، هيچ وقت يادم نماند بس كه آن پله‌ها خسته مى‌كرد و نفس مى‌‌بريد، هيچ وقت نفهميدم، فقط اين به يادت مى‌ماند كه انگار از كمركش كوه كه بالا بيايى عادت كرده‌اى ببينى‌اش كه مثل سر‌و – اگر نه به قامت- قد راست كرده‌ و جلوى چشمت قيامتى برپاست با آن همه شورانگيزى و شكرريزى و «شمس تبريزي! تويى خورشيد اندر ابر حرف / تا برآمد آفتابت محو شد گفتارها» آن وقت تو مى‌ماندى و تمام حيرت جانت و حرف‌هايى كه نگفته مى‌ماند. ديدار تو باغ‌ها، چمن‌ها دارد آقاى شفيعى كدكنى عزيز، يادتان هست كه… نه؟ من كه يادم هست كه هزار بار نه، هزاران بار،