سبك بال بر بال فرشته ها / خراسان

-سبك بال بر بال فرشته ها
و باز هم سكوت بود و سكوت ... و شب دامان سياهش را برروي زمين گسترانده بود تا غم و غصه ها را در تاريكي بپروراند.

بوي ياس از چهارديواري اتاق بالا مي رفت و پنجه هايش را برروي آن مي ساييد و صداي گوش خراشش درون گوش تو مانند پيچكي وحشي مي پيچيد.پلك هايت از شدت اندوه و خواب سنگيني مي كرد و گويي مي خواستي به خواب ابدي فرو بروي اما بايد بيدار مي ماندي و شب زنده داري مي كردي. بايد دست هاي لرزانت را مدام به سوي آسمان دراز و با خداي خود راز و نياز مي كردي تا به تو طاقت تحمل سختي ها را بدهد و در اين آزمون نيز سربلند شوي.

مانند سال هاي بسيار دور، همان