دوستى، بذرى است كه بايد آن را كاشت / ايسنا

-دوستى، بذرى است كه بايد آن را كاشت
[غزاله مرعشى]
وقتى براى نخستين بار كسى را ملاقات مى كنيد، نمى توانيد مطمئن باشيد كه او مى تواند دوست خوبى براى شما باشد يا نه. درست مثل اين است كه به طور اتفاقى يك دانه پيدا كرده باشيد و آن را در زمين بكاريد. حتى اگر شما از دانه كاشته شده به بهترين شكل مراقبت كنيد نمى توانيد مطمئن باشيد كه چه چيزى خواهد روييد. شايد اصلاً چيزى نرويد يا حاصل كار يك گياه ضعيف و خراب يا حتى يك علف هرز باشد كه مجبور شويد آن را از ريشه بكنيد، شايد هم تبديل به يك گياه زيبا شود كه هرچه بهتر به آن برسيد و هرچه زمان بيشترى بگذرد، بيشتر رشد مى كند و تنومندتر و زيباتر مى شود