تار… / فان پاتوق

- بزن
تا زخمه ی سازت
دلم را باز بشکافد…
بزن !
جان آفرین ِ چیره دستِ روحبخش ِ سیم ها بر چوب !

ای جراح ِ ماهر!
نوازش کن به انگشتان ِ ناز ات
تا سَحَر
این گیسوان ِ سیمگونش را
نوایی ساز کن امشب
که این زخمی
دوباره زخم ِ خود را تازه می خواهد!
نغمه ای آغاز کن
تا سوز ِ آوازش
سیاهِ پرده ی شب را بسوزاند!
به رویای سحرگاهان
کبوترهای شعرم جمله در آهنگ ِ پروازند
تا رقص ِ سپیدی
در سپیده
التیام ِ زخمشان باشد…
بزن بر سیم ِ آخر
پرده ها را یک به یک بگشای
از این راز ِ نامکش