دغدغه پدران! / قدس

-دغدغه پدران!
آخ، انگار همين 50 سال پيش بود كه با 50 تا بچه فسقلي و تخس ديگر، در يك اتاق 50 متري، روي نيمكتهاي چوبي كه 50 سال از تاريخ انقضايشان مي گذشت، نشسته بودم و به اجبار روزي 50 بار حرف معلم 50 ساله ام را كه مي گفت: بابا آب و نان داد، تكرار مي كردم! (البته از همان موقع اين سؤال اساسي در ذهن من و همكلاسيهايم شكل گرفت كه مگر طراحان كتاب فارسي اول دبستان، اهل خانه را كفتر فرض كرده اند كه بابا فقط برايشان آب و نان مي آورد و گوشت و ميوه و لبنيات و... را فاكتور گرفته ؟!!).
يادم مي آيد همان زمان هم وقتي در حالي كه گوش چپم در دست راست آقا جانمان اسير بود و من را كشان كشان به سمت دبست