حافظ-سپیده*دم که صبا بوی لطف جان گیرد / فان پاتوق

- سپیده*دم که صبا بوی لطف جان گیردچمن ز لطف هوا نکته برجنان گیردهوا ز نکهت گل در چمن تتق بنددافق ز عکس شفق رنگ گلستان گیردنوای چنگ بدانسان زند صلای صبوحکه پیر صومعه راه در مغان گیردنکال شب که کند در قدح سیاهی مشکدر او شرار چراغ سحرگهان گیردشه سپهر چو زرین سپر کشد در رویبه تیغ صبح و عمود افق جهان گیردبه رغم زال سیه شاهباز زرین بالدر این مقرنس زنگاری آشیان گیردبه بزمگاه چمن رو که خوش تماشایی استچو لاله کاسه نسرین و ارغوان گیردچو شهسوار فلک بنگرد به جام صبوحکه چون به شعشعه مهر خاوران گیردمحیط شمس کشد سوی خویش در خوشابکه تا به قبضه شمشیر زرفشان گیردصبا نگر که دمادم چو رند شاهدبازگهی لب گل و گه زلف