از دل دادگي تا دل زدگي / مردم سالاری

-از دل دادگي تا دل زدگي
مي ايستم و پشت سرم را نگاه مي كنم، تنها بياباني است بر هوت كه جز خاروخس چيز ديگري در آن نمي بينم و روبه رو سرابي زيبا كه هر چه به آن نزديكتر مي شوم، دهشتناك تر از برهوتي مي شود كه پشت سر گذاشته ام.
با همه بيم ها، ترس ها، نااميدي ها، نخواستن ها، نتوانستن ها، لرزش ها، ارزش ها، لغزش ها، فرياد ها، ضجه ها، اشك ها، التماس ها، ترديد ها، دودلي ها، بدگماني ها، بي اعتمادي ها، دوست نداشتن ها، نفرت ها، بيزاري ها، تنش ها، اضطراب ها، سردرگمي ها، بلا تكليفي ها به آن چه كه فكر مي كردم تقدير، سرنوشت، روزگار، پيشاني نوشت برايم رقم زده تن دادم. و باز مجبور شدم عشق را در پشيمان