بهشت زميني ؛از رويا تا واقعيت / کيهان

-بهشت زميني ؛از رويا تا واقعيت
اوتوپياي افلاطوني، غايت حاكميت انسان ـ به تعبير غربي آن ـ بر كره زمين است، حال آنكه حكومت جهاني عدل براي مسلمانان، آرماني است كه در حاكميت احكام خدا بر اجتماع بشر معنا پيدا مي كند. همين دو آرمان يا ايده آل تاريخي است كه يكي به تمدن غرب و سيطره ي شيطاني آن در جهت تمتع هر چه بيشتر از نعمات و لذايذ دنيايي مي انجامد و ديگري به انقلاب اسلامي ايران و برپايي حكومت جهاني اسلام.
همان گونه كه فرد بشر، بدون اسوه و امام و هدف و آرمان دچار گمگشتگي و سرگرداني مي شود، جامعه و تاريخ نيز بدون آرمان غايي و مدينه ي فاضله نمي تواند حيات خويش را استمرار بخشد. لاجرم، همان