- حوزه پرشکوه نجف از هنگام تأسیس، در حدود سده پنجم هـ . ق همواره جایگاه پرورش انسان های بزرگی بوده است که در عرصه دانش های گوناگون اسلامی، چون ستارگان آسمان، پیوسته می درخشند. در سال (1274 هـ . ق)، در خطه کوهستانی و با صفای طالقان ـ که بین کرج، قزوین و گیلان واقع شده ـ در روستای «دیزین»، یکی دیگر از عالمان سترگ به نام مرتضی طالقانی دیده به جهان گشود. پدرش «آقا جان» نام داشت و پیشه اش چوپانی بود؛ باور های دینی و شیفتگی به دانش و دانشمندان در ژرفای وجودش ریشه داشت.
[1] مرتضی در چنین فضایی که آمیخته با صفا و صمیمیت و کار و تلاش و عشق