خروش رود، سرود جنگل / مردم سالاری

-خروش رود، سرود جنگل
خروش رود برخي هنگام به آرامي نجوا مي كرد و در زماني هم فرياد بر مي آورد اما حركت گاهي راست و گاهي پيچ در پيچ آن زمزمه هاي جانانه اي سر مي داد و هميشه مي رفت و مي رود تا رود باقي بماند نه مرداب و ساكت كه رفتن رود سرود جنگل و سبزه زار را به همراه آورد سرودي كه آوازي از گفتن و خواستن در مسيري از ياد آوري سبزه زاران در كوير را سرداده و باآوايي نه چندان شنوا اما گيرا در واقعيت و شيوا در حقيقت كه نمايشي از آزادگي و آبادي را آشكار مي كند.
رود مي رود با خروش طبيعي اش كه نشانه اي از آب هاي زلا ل و روان را نمايان مي سازد و در اين حركت بي توقف خود مي گويد آن چه ديده و مي