داستان «تیمسارها و دکه‌ها» از یعقوب یادعلی / سایت دانلود رایگان

- رو به روی پادگان، کنار دکه ای کوچک، گروهبان یکم وظیفه علیرضا مظاهری که لباس شخصی به تن داشت، ساک بزرگ برزنتی‌اش را زمین گذاشت تا بتواند دست کم عرق پیشانی را با پشت دست پاک کند و نگاهش را بدوزد به پسر بچه دوازده سیزده ساله ای که توی دکه ایستاده بود، داشت برو بر او را نگاه می‌کرد. نا نداشت حتی نفس بکشد، بی رمق دست‌ها را از هم باز کرده. فکر کرد کاش می‌شد تنی به آب بزند. کلافه شده بود از عرق سوز شدن زیر بغل و لای پاها. پسر بچه گفت: "تازه واردی؟" گروهبان نفهمید چرا به جای حرف زدن سرش را تکان داد؛ شاید از کوفتگی سفر ده دوازده ساعته بود یا همین نیم ساعت بالا و پایین رفتن توی مینی بوس و این آفتاب س