- از اوّلين شبي كه قرآن بر رسول اكرم(ص) فرود آمد، سرزمين تشنه از معنويت حجاز در معرض رحمت الهي قرار گرفت و ابواب ارتباط با اين منبع فيض الهي برقرار شد و قرآن، حلقه اتّصال آسمان و زمين گرديد. انس با كلام وحي و زمزمه آيات آن در شبانه روز به گونه اي بود كه پيامبر(ص)، خانه افراد را از صوت قرآن صاحبان آنها مي شناخت.
[1] عده اي به قرائت، عده اي به حفظ و گروهي به تدبّر در آيات الهي پرداختند و جامعه اسلامي نيز در حال عمل كردن به اين آيات نوراني بود. با وجود اين، چرا قرآن