- مقدمه:
گر چه قلمرو رابطه قرآن و اخلاق بسيار گسترده است، امّا يكي از زيباترين جلوههاي رابطه آن دو (قرآن و اخلاق) ارتباط و تأثير متقابلشان در راستاي جان آدمي است، زيرا همان طور كه به گفتة امير مؤمنان علي ـ عليه السّلام ـ : «و يثروا لهم دفأني العقول»؛
[1] در ساية هدايت و تعليم وحي و قرآن شكوفة جان و فطرت آدميان در هر دو بعد عقل نظري و عملي به بار مينشيند و بذر سجاياي نيك اخلاقي در سرزمين جان انسان پاشيده ميشود. به همين ميزان، جان روشن شده در پرتوي قرآن،