-تشويق براي تربيت
هيچ‌چيز مانند تشويق صحيح و بجا و به اندازه، مردمان را به تلاش و درستكاري بر نمي‌انگيزد، زيرا انسان به فطرتش كه عشق به كمال مطلق و انزجار از نقص است، ميل به كمالات و نيكويي و تشويق و قدرداني دارد و همان طور كه فطرت اصلي آدمي عشق به كمال مطلق است و فطرت تبعي او انزجار از نقص، تشويق و قدرداني، اصلي، و تنبيه و مجازات، تبعي است؛ و فقط آن هنگام مجاز است كه چاره‌اي جز آن براي بيداري و اصلاح و مداوا نباشد. هر انساني به فطرت خود متمايل