-ادب ايران - آن روزگاران دور
ادب ايران - آن روزگاران دور
اميرحسين افراسيابي: چندي پس از مرگ نابهنگام هوشنگ گلشيري، دوست عزيزم، داريوش كارگر، تلفن كرد كه ميخواهيم شمارهاي مخصوص گلشيري در بياوريم، مطلبي بفرست. گفتم چه بنويسم؟ من حتي اعصاب رفتن به مجالس ترحيم را هم ندارم، چه رسد به اينكه درباره كسي كه درگذشته است، آن هم دوستي نزديك، بنويسم. گفت يكي، دو خاطره بنويس. تصميم گرفتم نامهاي برايش بنويسم كه از نامه و خاطره فراتر رفت و چيزي شد كه ن