قربانت عزيز دلم / کيهان

-قربانت عزيز دلم
ديرم شده! مثل هميشه عجله دارد روي اعصابم راه مي رود و تو نيستي تا با يك لبخند و يك ليوان آب جلويم سبز شوي و تمام اضطرابم را يكجا بريزي توي نگاه چين دار خودت، چين دار به اين دليل كه سالهاست غم و دغدغه همه ما ـ من، رضا، مادربزرگ و مريم و حتي آقاي بهارلو و... ـ نزديك پلكهايت را خط انداخته و پيشاني بلند و سفيدت را خط خطي كرده است اما باز هم با دستاني پر از قاصدك غرور، ضربان قلبم را تنظيم مي كني...حالا امروز نيستي و من تنها...چه جغرافياي دنجي داري تو در اين گرماي بخارآلود و كنج خلوت ات با يخچال و اجاق گاز و ملاقه و ريحون بنفشي كه هيچوقت دوست نداشتي براي من توي سبزي ها بگذاري.