-
راسخون: مادرمان، مینوی پیامبر(ص) را به شهادت رساندند. گلش را پژمردند. مولا و امیر هر دو عالم را تنها و بی یاور کردند. نوه های پیامبر که روزی جایشان بر زانوان پیامبر بود را یتیم نمودند. اما کسی دم برنیاورد. لعنت خدا بر ان ها باد که بد کردند با تنها یادگار پیامبر(ص). اشک می ریزیم در فراقش که ای کاش بودیم و پشتیبانشان. کاش بودیم و سپر می شدیم در آن کوچه. کاش بودیم. امروز