4 داستان کوتاه درباره زنان زیرزمین پایتخت / نیک صالحی

«داستان‌های کوتاه از بزرگان ایران» رونمایی می‌شود پای ایدز به سینمای ایران باز شد/ زنان محور یک داستان غمناک معرفی هیأت انتخاب بخش فیلم‌های کوتاه داستانی جشنواره «چهل چراغ» برگزاری جلسات کارشناسی برای حل مسائل بانکی و انتقال پول/درباره کوتاهی های طرف مقابل بحث کردیم-
«صبح تا شب دارم اینجا کار می‌کنم. اینکه می‌گم صبح تا شب، یعنی صبح تا شبا! موقع برگشت به خونه، اون وقتی که می‌شینم تو تاکسی زار زار می‌زنم زیر گریه. با خودم می‌گم، خدایا! آخه این بود، سرنوشت؟ این بود زندگی؟»این قصه‌ی زن‌ها و مادران زیادی است؛ گرچه نباید باشد. این قصه‌ی زنان زیرزمینی شهر است که گاهی تقدیر و گاهی هم تمایلات شخصی آن‌ها را وادار کرده است که مترو را به عنوان محل امرار معاششان انتخاب کنند. برخی‌شان از این شغل راضی و خوشحالند اما برخی دیگر می‌گویند جریان زندگی آن‌ها را مجبور کرده است که هر روز کیسه‌های خشن و بزرگ را در سایه‌ی نگاه سنگین آدم‌ها جابه‌جا کنند.آنچه می‌خوانید، قصه