-طلسمي كه باز ميشود
تئاتر- آزاده سهرابي:
همه نويسندهها با ايدهاي نوشتن را شروع ميكنند.گاهي با يك قصه هرچند يك خطي و گاهي با يك تم غالب و گاهي با ايدهاي در فرم.
نغمه ثميني هرچند قصه پردازي را به شدت دوست دارد اما در نمايشنامه هايش در آغاز با ايدهاي در فرم و وسوسه تجربه آن، آغاز ميكند. در افسون «معبد سوخته» اگر رفتن به فرهنگ ژاپني و ساختار هايكو را تجربه ميكند، در «خواب در فنجان خالي» تجربه هم پوشاني داس