شعر / قدس

-شعر
دايي رضا و ماشين عباسعلي سپاهي يونسي ديروز دايي من آمد به خانه ما باباي من به او گفت خوش آمدي، بفرما زودي سلام كرديم با خواهرم به دايي مامان برايش آورد با خنده زود چايي بابا به دايي ام گفت ناراحتي رضا جان با غصه گفت دايي ماشين ندارم الان از بس خلاف كردم توقيف شد ژيانم از غصه ژيانم بند آمده زبانم مامان به دايي ام گفت شد سرد باز چايي با ترس و لرز گفتم كمتر خلاف دايي! كرم معصومه سادات وزيري يك كرم ديدم من توي هول وحالم به هم خورد از ديدن ا وانداختم زود من آن هولو را افتاد آن كرم روي متكا از ترس رفتم توي اتاقم اشكم در آمد از ترس كم كم آن كرم خنديد قه قه به كارم او گفت با ت وكاري ندارم