سايه مادر / ايرنا

-سايه مادر
فاطمه وثوقىراستى كه چه زود دوران كودكى و بى خيالى گذشت. وقتى به ۱۲ سالگى رسيدم، مادرم را بر اثر بيمارى از دست دادم. او تنها تكيه گاهم بود چون پدرم به دليل اعتياد شديد به مواد مخدر تن به كار نمى داد. بنابراين مادرم با سختى زياد و كارگرى در خانه هاى مردم خرج و مخارج زندگى مان را تأمين مى كرد. پدرم هم به تن پرورى عادت كرده بود، مادرم براى حفظ آبرويش سال ها كنار پدرم زندگى كرده و تمام سختى ها را به جان خريده بود. وقتى هم از كنارمان رفت، زندگى مان از هم پاشيد. پدرم پس از مرگ مادرم دائم با دوستان ناباب و لاابالى اش به خانه مى آمد و بساط ترياك را به راه مى انداخت.در جريان اين رفت وآم