در چیستی عشق از مصدر «اهل عمل» فرماید / قانون

-عشق در دیدگاه اهل «عمل» یک دوایی ست، مثل شیره و تَل اولش گاه گاه و تفریحی ست فاقد هر لزوم و ترجیحی ست جهت شادی است و خوشحالی فرد عاشق، تپل مپل ، عالی بعد یک دوره کار و استمرار بی عمل، خرد و خسته است و خمار فرد از اینجا به لاک خواهد رفت نم نمک رو به خاک خواهد رفت شخص میرزا منوچ وافوری داده در این زمینه دستوری: چون شدی در فراق عشق، خمار برو تا ته، بدون گیر و گدار فکر برگشت و عزم ترک مکن هرچه هر کس که گفت، درک مکن نقل کردند از «منوچ خوشحال»: عشق جنس است و درد مثل زغال تا نباشد دل غمالودی کی توان برگرفت یک دودی؟ نیز گفته: چو عشق، مال دل است خود این عشق شصت و نه مدل است بعضی از