توجه به کودکان بی سرپرست ؛یک وظیفه است و نه لطف / روزنامه شهروند

-پرده اول: بی سرپرست بودن درد دارد. این که کسی را نداشته باشی و ندانی پدر و مادرت چه کسانی بوده اند، درد دارد. این که هر لحظه از خودت بپرسی چرا شده ای بی سرپرست، درد دارد و در بهترین حالت با خودت فکر می کنی کاش پدر و مادرم به خاطر فقر اقتصادی من را سر راه گذاشته باشند اما بی سرپرست بودن درد شخصی نیست. این درد زمانی هزار برابر می شود که بدانی بی سرپرست بودنت برای آدم های جامعه مانند این است که دچار یک بیماری سخت و واگیردار شده باشی! طوری نگاهت می کنند که انگار ابولا گرفته ای. طوری نگاهت می کنند که انگار از اول هم محکوم به بدبختی بوده ای. گاهی هم پیدا می شوند افرادی که از سر ترحم دستی به سرت می ک