متروی تهران، من و رؤیای حمله زامبی ها / ایران

-کمیل روحانی
7 صبح. ایستگاه مترو کرج. قطار هنوز نرسیده و همه آماده رزم !! زمان آبستن حادثه ایست... از گلشهر می رسد آن دلربای جمع. با مسافرانی که از گلشهر نشسته اند. در حالت اسلوموشن مسافران با خیال راحت روی صندلی ها نشسته را می بینم که از داخل واگن ودرحالی که ابرو بالا می دهند، به من مونالیزا وار لبخند می زنند. کاش می شد آنها را کشت و جایشان نشست. با ورود مترو به ایستگاه؛ سمفونی هارمونیک «هوووووو» در ایستگاه طنین انداز می شود. هل دادن ها آغاز می شود و واگن ها تا خرخره پر! راننده با ضمانت سند ملکی و ریش سفیدی عقلای قوم و نامه ای از بالا... بالاخره می پذیرد که حرکت کند. روی صندلی نشسته های