چگونه با پد رت آشنا شد م؟!/ بارسلونای کوچه شصت و سوم / پویش

-نامه شماره ۲۸ باورت می شود ۲۸ هفته از اولین نامه ای که برایت نوشتم می گذرد و هنوز رد پایی از پد رت پید ا نکرد ی؟! نه این که پد رت خیلی انسان صعب الوصولی باشد ، نه، اما ازد واجی مثل ازد واج من و پد رت به راحتی یکی د و نامه اتفاق نمی افتد . هرچند د ر نامه قبل گفتم پد رت را د ید م. بگذار از آن جا برایت بگویم که د ایی امید ت سرم را تراشید ه بود و لباس های پسرانه اش را تنم کرد ه بود تا خیالش راحت باشد ناموس ند ارد ؛ فقط براد ر د ارد ! این که تصور امید از زن بود ن فقط موی بلند و پیراهن صورتی است خود ش جای موشکافی د ارد ؛ اما فوتبال آن شب بود که باعث شد تا من از د ر د یگری وارد تباد ل و گفت وگو با مر