اخراج استاد ساواکی از دانشگاه!(پاورقی) / کیهان

-Research@kayhan.ir
از کنار نرده ها با پدر پیش می رفتیم ، ساعت مچی ام 8 صبح را نشان می داد.
قدم های شتابان پدر خسته ام کرده بود، آهسته گفتم :
- می شود کمی آرام تر برویم ؟
پدر قدم هایش را آهسته تر کرد.
- خسته شدی ؟ انگار من بیشتر از تو هیجان دارم .
راست می گفت ، خیلی هیجان داشت . وقتی اسمم را بین فهرست قبولی های دانشگاه دید، برای اولین بار از خوشحالی مرا در آغوش گرفت . حرکتی که اصلاً انتظارش را نداشتم . این مرد که اغلب اوقات جدی و کم حرف بود و کمتر شادمانی اش را نشان می داد، آن روز به قدری خوشحال شد که انگار دنیا را برنده شده بودم . محبت پدر به همگی ما، حتی دخ