حديث دشت عشق / کيهان

-حديث دشت عشق
از نوشته بسيجي شهيد «مرتضي قدرت آبادي»به عزم شب شكني چون شهاب مي كوشيمچندي است در اين انديشه ام كه آخر به چه زنده ام و به چه پاي بند و آخر به كجا ميروم و به كجا خواهم رفت. و در اين انديشه قلم برداشتم و مانند كوران و مغلوبان قلم را بي اراده تكان مي دهم و جوهر قلم را بر صفحه سفيد كاغذ مي كشم و سياه مي كنم تا شايد سياهي قلبم را به فراموشي سپارم و در اين بين طلب آمرزش ميكنم. باري با اين انديشه مي نويسم، با ياد آرامش دهنده قلوب مومنين آري چه آرامش دهنده اي بهتر از او (آن خداي بزرگ) خداي بزرگ، قلب هاي مومنين خود را از هر گناهي پاك گردان و قلب و سرشت مرا نيز از هر پليدي محفوظ بدار