عقابی که میخواهد دوباره پرواز کند / دوباره زمان خلق افسانه هاست/ یادداشتی از رسول زارعی / هم نوا

-شکارچیان سنگ می زنند و عقاب ما لنگ می زند ، می پرد ولی گاهی در میانه ی مسیر زمین می خورد ، زخمی است و تنها! بالهایی زخمی و دشت پاییزی بی آذوقه ، کلاغها هلهله سر می دهند و به غرور عقابمان بر می خورد ، می پرد اما نای پرواز طولانی ندارد. تراکتورمان را می گویم ، تنهایش گذاشته ایم تا میان کلاغها با بالهای زخمی بماند و منتظریم پرواز کند تا لذت ببریم! یادت رفته، بالهای این عقاب من و تویی بودیم که فریادمان لرزه بر اندام کفتار ها می انداخت و کلاغها را فراری می داد ، من و تو باید باشیم تا عقابمان اعتماد به نفسش را بازیابد ، باید باشیم تا دوباره بدانند این بیشه حریم این عقاب است و جز او نمی گذاریم جنبنده