گفت و گو با دوريس لسينگ وقتي كه بميرم خوشحال خواهم بود / همشهری

-گفت و گو با دوريس لسينگ وقتي كه بميرم خوشحال خواهم بود
نايجل فريمن ترجمه؛ توفان راه چمني «دوريس لسينگ» در 88 سالگي هنوز هم عصباني است، از دست كمونيست ها، جنگ، خانم تاچر، سوئدي هاي لعنتي كه جايزه نوبل را به او دادند... اما بيشترين نفرتش به چيزي اختصاص يافته است كه مي گويد سوژه آخرين كتابش خواهد بود؛ مادرش. لسينگ با «نايجل فريمن» به گفت وگو نشسته است. فقط چهار دقيقه طول مي كشد تا «دوريس لسينگ» چيزي بگويد كه اگرچه شايد واقعاً بحث انگيز نباشد اما دست كم غيرمنتظره است. آن چيز در مورد «هيتلر» است. مي گويد او (هيتلر) را درك مي كند. اين حرف متعلق به يك عضو پيشين حزب كمونيست است. (لسينگ در سال 1