-
همبستگي انسان و اسب در اسطوره هاي اوستايي نويسنده: حسن مراديان* برگردان: رستم عجمي اسطوره يك شكل باستاني تفكر بشري بوده، مخصوصا در اسطوره هاي اوستايي، موجوديت چهارپايان در نمود تصورات حيوانات و نبات پرستي(توتمي) مقدم تر از انسان مي باشد.(1؛ 128) خصوصا قسمت اسب و انسان در اسطوره هاي اوستايي با هم آمده اند، به قول عمر خيام در نوروزنامه «...از صورت چهارپايان هيچ صورتي نيكوتر از اسب نيست، شاه همه ي چهارپايان چرنده است.»(2؛ 102)