موی چینی، کره ای و تایلندی روی سر ایرانی / اعتدال

-روی سرت جا داشته؛ همیشه. همدم گرمابه و گلستانت. در وصفش شعرها سروده اند و به حلقه وصل عشاق تشبیهش کرده اند؛ شکن شکن، جعد مشکین. از آن چیزهایی است که تا وقتی هست، قدرش را آنجور که باید نمی دانی اما همین که عزم رفتن می کند، ناگهان تمام فکر و ذکرت به این معطوف می شود که جلوی رفتنش را بگیری، دست به دامن دکترها می شوی، انواع و اقسام معجون ها را به سرت می مالی و جوشانده های تلخ را لاجرعه سرمی کشی؛ اما «موی» نازنینت می رود که می رود؛ انگار که اصلاً از ابتدا وجود نداشته است. به گزارش اعتدال، روزنامه ایران پس از این مقدمه، می نویسد: برای هیچ کس خوشایند نیست؛ اینکه باید عکس های زمان موداریش را