-
ما در شکست گوهر يکدانهي خوديمشاعر : صائب تبريزي سنگ ملامت دل ديوانهي خوديمما در شکست گوهر يکدانهي خوديمما غافلان به خواب ز افسانهي خوديمچون بلبل از ترانهي خود مست ميشويمچون لاله دلسياه ز پيمانهي خوديمدر خون نشستهايم ز رنگيني خيالهر چند سيل گوشهي ويرانهي خوديمگيريم گل در آب به تعمير ديگرانمشغول خاکبازي طفلانهي خوديمدست فلک کبود شد از گوشمال و ماهر جا رويم معتکف خانهي خوديمما چون کمان ز گوشه نشيني درين بساطتا خوشه چين خرمن بيدانهي خوديمصائب، شده