ترانه ای برای میهنم و چند شعر دیگر / همشهری

-دوست دارم ذره ذره خاکشو پرچمش رو بوسه بارون می کنم پرچمش رو بوسه بارون می کنم قرمز و سبز و سپیدش عشقمه کشوری که سرزمین آرَشه کشوری که مهد زال و رستمه کوه و دشتش ، جنگلش مال منه گوهری نایاب و نابه کشورم دامنش آرامش قلب منه میهن من یعنی عشقم! مادرم! پیش هیچ بادی نمی شه خم سرش عین کوهه تا همیشه تا ابد سربلند و پرغرور و جاودان میهن من باشکوهه تا ابد علی باجلان از دورود ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تناقض چشم هایم لبریز اشک و لب هایم می خندد چه تناقض جالبی! ساحل رفائی 17ساله از تهران آرزو تو یک روز رو به روی من می نشینی این جمله یک مستقبل بعید است! زهرا امیر