خاطرات فراموش نشدنی / اعتماد

-چهارتا خانواده دنبال هم راه افتاده بودیم رفته بودیم اطراف تهران، زیر سایه درختی، لب رودی، کنار سبزه ای. لوبیا پلو و کتلت و کوفته و باقالی پلو را گذاشتند وسط و مشغول خوردنش شدیم. همهمه ای بود. یکی نمک می خواست، یکی پیاز می خواست، یکی می گفت از گوشت بدش می آید، یکی می گفت کاش بادمجان ترشی هم داشتیم، یکی هم دنبال ته دیگ می گشت که کم آمده بود و به او نرسیده بود. من سیزده سالم بود. کمی بیشتر. با بچه های دیگر فامیل جفت شده بودیم و شیطنت می کردیم. بعد ناهار تاب بستیم به درخت گردو. بعد دست رشته بازی کردیم. همه بلد بودند بل بگیرند غیر من. بیشترین سوتی آن روز را توی بازی ها من دادم. زن ها پا شدند بساط آ