-
اي سرو بلند قامت دوستشاعر : سعدي وه وه که شمايلت چه نيکوستاي سرو بلند قامت دوستهر سرو سهي که بر لب جوستدر پاي لطافت تو ميراددر زير قبا چو غنچه در پوستنازک بدني که مي‌نگنجدکه فرق کند که ماه يا اوست؟مه پاره به بام اگر برآيدنه باغ ارم که باغ مينوستآن خرمن گل نه گل که باغستيا بوي دهان عنبرين بوستآن گوي معنبرست در جيببيچاره دل اوفتاده چون گوستدر حلقه‌ي صولجان زلفشمي‌ميرد و همچنان دعاگوستمي‌سوزد و همچنان هواداردر گردن ديده‌ي بلاجوستخون دل عاشقان مشتاقکاخر دل آدمي نه از روستمن بن