-
دوش بر طرف چمن گلبانگ ميزد بلبليشاعر : خواجوي کرماني ميفکند از ناله هر دم در گلستان غلغليدوش بر طرف چمن گلبانگ ميزد بلبلياز گلندامي ندارد چاره و ما از گليکانکه زير گنبد نيلوفري دارد وطنزانکه در راه محبت کس نيابد منزليمحمل ما را درين وادي کجا باشد نزولکه افکند از کشتي ما تختهئي بر ساحليهيچ بادي بر نميآيد در اين طوفان و موجزانکه باشد بيجنون هر جا که باشد عاقليمنکر مستان نباشد هر که باشد هوشيارپيش ما فاضلتر از صد ساله زهد جاهليعالمي کو در خرابات فنا