-
چو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوششاعر : خواجوي کرماني چو مست چشم تو گردم مرا که دارد گوشچو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوشمرا بکوزه کشان شرابخانه فروشمنم غلام تو ور زانکه از من آزاديروم سبوي خراباتيان کشم بر دوشبه بوي آنکه ز خمخانه کوزه‌ئي يابمبديده آب زند آستان باده فروشز شوق لعل تو سقاي کوي ميخوارانکه در چمن نتوان گفت مرغ را که خموشمرا مگوي که خاموش باش و دم درکشوگر حديث تو گويم کدام طاقت و هوشاگر نشان تو جويم کدام صبر و قرارکه من بقول نصيحت کنان ندارم گ